Gesprek met teamcoach glasplaatser Steven Sarrazyn

Eigenlijk heel toevallig. Een tijd geleden heb ik mijn carrière over een andere boeg gegooid. Na enkele jaren ervaring in de interieurwereld, heb ik mij 4 jaar ingezet in de bijzondere jeugdzorg en de zorg met mensen met een beperking.

Na die boeiende tijd zocht ik opnieuw werk en wou ik het sociale graag terug zien in mijn job. Ik was de buurman van Michiel Weemaes (de zaakvoerder) en hij stelde mij voor om enkele maanden bij hem in dienst te komen als glasplaatser. Nooit gedacht dat het zo zou lopen, maar 5 jaar verder sta ik hier nog altijd met volle goesting.

Je wordt hier verwacht in de atelier om 7u30, maar de meeste van ons komen vrijwillig om 7u om rustig nog een koffietje te drinken met het team. We vergaderen heel kort en bespreken wat praktische zaken. Wij zorgen ervoor dat al het materiaal zeker aanwezig is en dan rijden we samen in team naar de klant.

Bij de klant aangekomen doen we meestal eerst een toer waarbij we overal rondkijken en de nodige voorzorgsmaatregelen nemen om de werken uit te voeren. Daarna plaatsen we het glas en zorgen we ervoor dat alles voor de klant duidelijk is en hij met een gerust en tevreden gevoel verder gaat. Na onze toer bij verschillende klanten komen we meestal rond 16u à 16u30 terug op de atelier en lossen we de wagens. We debriefen de dag met de projectleider. Nadien is er uiteraard nog uitgebreid tijd voor een koffie en een babbel.

Persoonlijk heb ik gekozen voor de job als glasplaatser omdat ik écht op zoek was naar een job waar ik 100% mezelf kon zijn. Mijn voorkeur ging uit naar de sociale sector en raar maar waar: ik heb het hier gevonden! Elke dag ontmoet ik verschillende soorten mensen, uit alle lagen van de bevolking. Hier vind ik ook het psychologische aspect terug: de babbel met de klant, kan zoveel betekenen. Verder is het een zeer afwisselende job en geeft het ook voldoening. Als ik het atelier verlaat heb ik niets van zorgen en kan ik steeds met een gerust en gelukkig gevoel naar huis.

Ik heb eigenlijk maar één doel voor ogen en dat is het stigma die mensen hebben over mannen in de bouw, die enkel praten over bier en borsten, wegwerken (lacht). Er zijn oprecht stielmannen met inhoud en passie voor hun vak.

Voor mij is het vooral belangrijk dat die persoon leergierig is en vragen stelt. Interesse tonen voor het vak en zelf werk zien zijn twee cruciale aspecten die je iemand moeilijk kan aanleren. Mijn toekomstige collega moet ook bereid zijn om fysiek de handen uit de mouwen te steken. Dit aspect van de job is zeker niet te onderschatten. Verder is er ook op communicatief vlak wel een bepaalde vereiste: je staat dagelijks in contact met klanten, dus een goede en optimistische babbel is hier zeker gewenst.

Neen absoluut niet. Er moet wel een bepaalde interesse zijn in techniek, houtbewerking of bouw. Maar handige harry’s die graag de handen uit de mouwen steken mogen zich altijd kandidaat stellen bij ons. Als iemand nieuw start, voorzien we altijd een goede begeleiding. Die gaat meestal 1-op-1 door met mezelf waarbij ik op de eerste werkdag een korte instructie geef en het materiaal toelicht. Daarna gaan we enkele dagen samen op pad bij de klant waarbij ik uitleg geef over alles wat we doen. Heel snel merken we van beide kanten uit of die persoon voor de job is gemaakt of niet.